Οπλοποίηση Κβαντικής Φυσικής στο Πλαίσιο του Διεθνούς Ανταγωνισμού ΗΠΑ-Κίνας

Τον Νοέμβριο του 2018, η China Electronics Technology Group Corporation (CETC), αποκάλυψε ένα πρωτότυπο ραντάρ το οποίο ισχυρίζεται πως μπορεί να ανιχνεύσει stealth μαχητικά αεροσκάφη και υπερηχητικούς πυραύλους κατά την πτήση τους. Το ραντάρ χρησιμοποιεί μερικές εκ των τεχνολογιών της κβαντικής φυσικής τόσο για να αποκαλύψει τις θέσεις των μαχητικών, όσο και για να τα στοχοποιήσει.

Ουσιαστικά οι κβαντικές επιστήμες μελετούν τον τρόπο λειτουργίας του φυσικού σύμπαντος στο υποατομικό επίπεδο. Είναι ένας τρόπος περιγραφής του μοντέλου λειτουργίας των σωματιδίων που συνθέτουν τα άτομα αλλά και των αλληλεπιδράσεων μεταξύ τους. Το κβαντικό ραντάρ διαφέρει από τα συμβατικά ραντάρ, θεωρητικά τουλάχιστον, στο γεγονός ότι χρησιμοποιεί ''εμπλεγμένα'' φωτόνια για τον εντοπισμό αντικειμένων αντί για ανακλώμενα ραδιοκύματα/ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Σύμφωνα με ανάλυση του Jonathan Baugh (2021), το κβαντικό ραντάρ βασίζεται σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται «κβαντική εμπλοκή», κατά το οποίο αυτά τα υποατομικά σωματίδια συνδέονται αποτελεσματικά μεταξύ τους σε ζεύγη με βάση τις κβαντικές τους ιδιότητες.

Η τεχνολογία αυτή δίνει την δυνατότητα σε ένα κβαντικό ραντάρ να αγνοήσει αμέσως τους ''θορύβους'' εκτός της ''ραδιοσυχνότητάς'' του, καθιστώντας το έτσι πολύ λιγότερο ευάλωτο σε παραδοσιακές παρεμβολές. Σύμφωνα με πειράματα του οργανισμού North American Aerospace Defense Command (NORAD), τα κινούμενα φωτόνια δεν ενεργοποιούν τους υπάρχοντες δέκτες προειδοποίησης των ραντάρ στα εχθρικά μαχητικά αεροσκάφη, αφήνοντας έτσι το πλήρωμά τους σε πλήρη άγνοια. Ο χρόνος μετάδοσης της πληροφορίας στα κέντρα Διοίκησης Ελέγχου είναι ουσιαστικά μηδαμινός. Οι προεκτάσεις της προαναφερθείσας τεχνολογίας σε C2, C5ISTAR αλλά και σε αποκεντρωτικά μοντέλα μάχης είναι τουλάχιστον τρομακτική.

H έννοια της ταχύτητας στο πλαίσιο του Αεροπορικού Πολέμου

Tα κβαντικά ραντάρ χάρη στην ικανότητά τους να αγνοούν τα χαρακτηριστικά μείωσης του RCS και τις τεχνικές εμπλοκής, θα δυσκόλευαν σε τεράστιο βαθμό την εκάστοτε χώρα στο να διεξάγει οποιουδήποτε είδους ''ξαφνικό χτύπημα'' ή ''πρώτο πλήγμα''. Μειώνοντας την πιθανότητα μιας τέτοιας κίνησης/κλιμάκωσης, τα κβαντικά ραντάρ θα είχαν επομένως μια σταθεροποιητική επίδραση στο πλαίσιο του πολέμου και των διεθνών κρίσεων. Ωστόσο, ο πόλεμος είναι μια χαοτική και δυναμική διαδικασία όπου οποιαδήποτε πρόοδος ανάπτυξης αμυντικών συστημάτων καταλήγει σε προσπάθειες παράκαμψής τους.

Μετά τον Β' ΠΠ η φιλοσοφία ανάπτυξης μαχητικών αεροσκαφών απορρόφησε υπέρογκα χρηματικά και επιστημονικά κεφάλαια τόσο μεταξύ των χωρών του Δυτικού Μπλοκ όσο και μεταξύ των χωρών του Ανατολικού. Ένας εκ των βασικών στόχων του εκάστοτε στρατεύματος ήταν η χρήση της Πολεμικής Αεροπορίας με σκοπό την καταστροφή των Κέντρων Βάρους του εχθρικού στρατεύματος μέσω της ικανότητας διεξαγωγής επιχειρήσεων ''βαθιάς κρούσης'' διά του αέρος (σε όσο γεωγραφικά σημεία ήταν εφικτό). 

Η έννοια της ταχύτητας ''αναγνώρισης-κρούσης'' του εκάστοτε Κέντρου Βάρους αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο ανάπτυξης όλων εκείνων των επιμέρους τεχνολογιών μέσω των οποίων κατασκευάστηκαν οι αισθητήρες, οι πύραυλοι αέρος-επιφανείας, τα λογισμικά μάχης των αεροσκαφών αλλά και ο εξωτερικός σχεδιασμός τους. Χαρακτηριστικότερο επιχειρησιακό παράδειγμα των αποτελεσμάτων που προσδίδει η ταχύτητα στην διαδικασία ''αναγνώρισης-κρούσης'' απειλής αποτελεί η ανάλυση του αεροπορικού σκέλους του Πολέμου της Γιουγκοσλαβίας, όπου αδιαμφισβήτητα μιλάμε για επίτευξη αεροπορικής κυριαρχίας από μεριάς των νατοϊκών δυνάμεων. 

Μέσω οπλοποίησης κβαντικών τεχνολογιών βλέπουμε πως τόσο η διεξαγωγή επεξεργασίας των πληροφοριών μάχης από τα λογισμικά-μάχης, όσο και η λήψη/διαμοιρασμός τεραστίων ποσοτήτων δεδομένων από κβαντικούς αισθητήρες θα προσδώσει ασύμμετρα πλεονεκτήματα στους χρήστες αυτής της τεχνολογίας.